Mijn pepers zijn klaar om geoogst te worden, en ik heb er veel meer dan ik kan gebruiken terwijl ze vers zijn. Liefst zou ik het hele jaar verse pepers tot mijn beschikking hebben, maar dat gaat natuurlijk niet 🙂 Daarom droog ik een (groot) deel van de pepers die ik oogst met mijn dehydrator. Zo heb ik altijd pepers uit eigen tuin, en kan ik ze gewoon in mijn kruidenkastje bewaren. Als ik ze invries vergeet ik altijd dat ik ze heb…
Dit jaar had ik twee soorten pepers; Cayennepepers en Numex Twilight. Voor beide soorten heb ik dezelfde methode gebruikt, en voor beide werkte dit prima!
Nog een waarschuwing vooraf: deze pepers zijn scherp. Terwijl ik ze aan het snijden was, begonnen mijn ogen te tranen en mijn neus te prikken. En ik dacht dat het snijden van verse uien vervelend was… Daar ga je tenminste alleen van huilen, maar van deze pepers ging ik huilen en niezen!
Zoals je wellicht aan bovenstaande afbeelding kan zien, heb ik de pepers in ringen gesneden voor ik ze in de dehydrator deed. Zo drogen ze sneller, en kan ik ze gemakkelijk in oude kruidenpotjes bewaren. De volgende keer zou ik ze alleen wel in nog dunnere ringen of in stukjes snijden; ik dacht dat ze na het drogen gemakkelijk in kleinere stukjes te breken zouden zijn, maar het tegendeel bleek waar.
Ik heb de peperringen op een kaasdoek in de dehydrator gedaan, omdat ze anders niet op de rekken bleven liggen.
Ik heb de dehydrator op 57 graden Celcius gezet, voor 18 uur. De volgende ochtend waren de pepers goed gedroogd.
In een poging om cayennepoeder te maken, heb ik geprobeerd om de gedroogde ringen met mijn vijzel te verpulveren. Met heel veel moeite werden de stukken wel kleiner, maar niet zo klein als ik had gehoopt. En tijdens het proces komt de pittige lucht weer vrij, waardoor ik weer stond te huilen en niezen… 🙂
Na het vijzelen waren de peperstukjes wel gemakkelijk te bewaren en doseren in oude kruidenpotjes die ik hiervoor had bewaard. Na het labelen waren ze klaar voor gebruik! 🙂
